Դասղեկի վրա «դրած» դպրոցական տետրերը

Նորից պիտի ստիպված տետրերը առնեինք: Ամեն անգամ տարեսկզբին նույն խնդիրն է առաջանում: Առաջ միայն սեպտեմբերին էին ստիպում, իսկ հիմա և´ առաջին, և´ երկրորդ կիսամյակում:

Սեպտեմբերի կեսից սկսած մեզ ստիպում են տետրեր, օրագիր և գրքի կազմ գնել: Ինչո՞ւ հենց ստիպել, որովհետև ուզենք, թե չուզենք՝ պիտի առնենք:

-Հենա´, ձեռը բռնած գալիս ա ուսուցչանոցից,- ասաց մեր դասարանի Հայկը դժգոհ դեմքով,- բայց էս անգամ վերջ, զզվել եմ փող տալուց, կասեմ չեմ ուզում ու վերջ:

Այդ պահին ներս մտավ մեր դասղեկը: Ինչպես արդեն գիտեինք, նա բերել էր աշխատանքային տետրեր, օրագրեր ու կազմեր: Բոլորով դժգոհ դեմք ընդունեցինք:

-Եկե´ք, եկե´ք երեխեք ջան, արագ բաժանեմ, որ անցնենք դասին,- ասաց ընկեր Գրիգորյանը ու արագ սկսեց բաժանել դրանք:

Նենց էլ արագ էր բաժանում, որ չէիր հասցնում ասեիր. « Չէ´, չեմ ուզում, ինձ պետք չէ»:

-Ինձ մի տվեք, ես չեմ ուզում,- ասաց Հայկը:

-Տղա´, քո ուզելը շատ քիչ է, վերցրու այս տետրերը և գումարը կբերես,- ասաց դասղեկս` բարկացած տոնով:

-Ասեցի չէ, ես օրագիր արդեն գնել եմ, իսկ այդ տետրերն էլ ինձ անհրաժեշտ չեն, մեկ ա ոչ մի բան էլ չենք գրում ու ես չեմ պատրաստվում դրանց դիմաց վճարել,- ասաց Հայկը:

-Ոչինչ, օրագիր ունես, էս էլ կտաս ուրիշին, իսկ ինչ վերաբերում է տետրերի մեջ գրելուն, դուք էլ ստիպեք թող դասատուները գրել տան մեջը,- ասաց դասղեկը արդեն  իսկ շատ ներվայնացած, քանի որ չէր սիրում, որ իրեն հակառակվում ու պատասխանում են:

Հայկը չէր ուզում, բայց այլևս չհանդուրժելով դասղեկի գոռգռալը` ստիպված վերցրեց:Մենք գիտեինք, որ նրանք ծանր պայմաններում են ապրում և 2000 դրամը նրա համար խնդիր է: Եվ ոչ միայն Հայկի համար, դասարանում շատ երեխաներ կային, ովքեր ապրում են ծանր սոցիալական պայմաններում:

Սակայն մենք աշխատում էինք մեր դասղեկի հետ խնդիրներ չունենալ, քանի որ նա մի փոքր ներվային էր: Հենց գերազանցիկներց մեկը լավ չէր պատասխանում դասը, նա ձախ ձեռքով բռնում էր աջ դաստակը, որը լրիվ թուլացած էր պահում, և թափ տալով աջ ձեռքը` ասում էր.

-Կոտրվի էս ձեռքս, որ քեզ 5 եմ դրել:

Դասի վերաբերյալ նրա խստությունը ես ընդունում եմ, քանի որ նա մեզ գերազանց մաթեկատիկա սովորացրեց:

Ես առանց ձայն հանելու միշտ վերցնում էի, քանի որ գիտեի դասղեկիս բնավորությունը և հավես չունեի նրա գոռգռալուն: Բայց կային երեխաներ, ովքեր հրաժարվում էին վերցնել: Հիմնականում մեզ ստիպում էին գնել 6-7 հատ աշխատանքային տետրեր տարբեր առարկաներից: Այսքանի համար մենք համար մոտավորապես վճարում էինք 2000  դրամ ամեն կիսամյակ:

Այդ տետրերի մեջ հիմնականում չէինք էլ գրում: Միայն մի քանի դասատու կային, որ այդ տետրերով աշխատանք էին տալիս:

Մենք այս հարցով տնօրենին չենք դիմել, քանի որ ավելի լավ է դասղեկիս գոռգոռոցը, քան տնօրենի արհամարհական վերաբերմունքը աշակերտների պրոբլեմներին: Նա իրեն այնպես էր պահում , որ աշակերտներից ոչ մեկ չէր սիրում իրեն և որպես տնօրեն մեզ ոչ մի հարցում չէր աջակցում: Իսկ դասղեկիս բազմիցս դիմել ենք այդ հարցով: Նա միշտ խուսափում էր պատասխան տալուց, բայց մի անգամ ասաց. «Երեխե´ք, ինձ հաճելի չէ ձեզ ստիպելը, իմ վրա դրած ա, ես էլ եմ ստիպված բաժանում»:

Մենք այդպես էլ չիմացանք տնօրենն էր այդ դնողը, թե ավելի բարձր օղակները: