Հիշում ենք ապրելու և արարելու համար

Փիլիսոփայության ժամն էր, երբ ներս մտավ ավագների խորհրդի նախագահն ու ասաց, որ պատրաստելու ենք պլակատ` նվիրված եղեռնի զոհերի հիշատակին: 

«Վաղը Եղեռնի զոհերի 96 ամյակն է,- ասաց Մելինեն,- դուք պետք է ձեր կուրսի կողմից պատրաստեք պլակատ` նվիրված նրանց հիշատակին: Ձեր պլակատը մյուս կուրսերի նման կփակցնենք քոլեջի միջանցքում»:

Այդ օրը մենք մի քանի աշակերտներով մնացինք պլակատի ձևը որոշելու և պատրաստելու համար: Մենք առաջարկեցինք կուրսղեկին, որ նա մեզ չօգնի:

«Այս անգամ մենք ինքնուրույն կպատրաստենք պլակատը», – ասացի ես:

Պլակատը պատրաստեցինք հինգ աղջիկներով: Վերնագիրն էր. «Հիշում ենք ապրելու և արարելու համար»:

Պլակատի երկու կողմերը  թեքությամբ ինտերնետից հանված գեղեցիկ նկարներ սոսնձեցինք, անկյունները տեղեկություններ գրեցինք Եղեռնի մասին, իսկ մեջտեղում մեր կուրսի Լիաննան շարադրություն էր գրել  Եղեռնի թեմայով:

Առավոտյան, երբ կուրսղեկը եկավ, նա գոհ մնաց մեր կատարած աշխատանքից և գովաբանեց մեզ: 

Հաջորդ օրը մեր պլակատը փակցրեցին քոլեջի միջանցքում` մյուս պլակատների կողքին: